Bir gece vakti çöldeyim, yürüyorum
Dolanıyor ruhum aşkın demlerinde
Bir sağıma bakıyorum, bir soluma
Kimse yok,
Bense yürüyorum…
Sessiz sedasız bir çöldeyim, yürüyorum
Vakitlerden gece, dilde bir şarkı tutturmuşum
Bir sağıma bakıyorum, bir soluma
Kimse yok,
Bense gidiyorum…
Ruhum sanki bir hayal ülkesinde
Bir şey arıyor delicesine
Bir sağıma bakıyorum, bir soluma
Hayale dair bir şey yok,
Bense arıyorum…
Bir aydınlık doğuyor geceye
Bakınıyor gözlerim bulmak istercesine
Bir sağıma bakıyorum, bir soluma
Kimse yok,
Bense görüyorum…
Bir gece vakti çöldeyim, yürüyorum
Bir ışık iniyor gökten, bir şeyleri hatırlatırcasına
Bir sağıma bakıyorum, bir soluma
Kimse yok,
Sahne ise aydınlık…
Sahne adı kerbela, çöl ortasında bir gedâ
Baş ayrı düşmüş vücûddan, bir tebessüm ki dudaklarda
Issız, karanlık….
Bir sağıma bakıyorum, bir soluma
Kimse yok,
Hüseyin ile benden başka
Görmek istemiyor, istemiyor gözlerim
Bir açılıp, bir kapanıyor yaşlı gözlerim
Hüseyin nûru ayrı düşmüş bedenden
Etraf sessiz, kimse yok,
Hüseyin ile benden başka
Al götür akan kanları diyerek haykırışta yüreğim
Kurumuş dudaklarına takılı kalmış kanlı gözlerim
Hüseyin ki çöl ortasında susuz
Bir su veren yok mu diye titrer bedenim
Lakin kimse duymaz sesim
Hüseyin ile benden başka
Çömelip bedeninden ayrı düşmüş baş ucuna
Göz yaşlarım kurumuş dudaklarını ıslatmada
Bir sağıma bakıyorum, bir soluma
Kimse yok bu diyarda,
Hüseyin ile benden başka
