SEVMEK

Sevmek…
İnsana verilmiş en güzel kabiliyet…
Sevdikçe azalmak…
Kendinden sıyrılmak…
Aşk ile kavrulmak…
Her an yeni bir şen’de Sen’inle olmak…
Sevmek…
İnsana verilmiş en güzel hediye…
Muhabbeti tâ şuracığında hissetmek…
Sevginin ne demek olduğunu bilmeden yaşamak…
Soyut bir kavramın somut tezâhürlerini nazar içre görebilmek…
Ve Sen’i Sen’de bulduracak bir nihâyet…
Hayraniyet…
Aşk ve muhabbet…
Ağğ ki sevda çiçeği..
Cân içre cânın bülbülü..
Nasıl da şakır..
Sen’den söyler..
Sen’i söyler..
Nasıl da güzel söyler..
Üç beş kelime..
Belki tek kelime..
Sevmek..
Hep aynı ifadelerle..
Amma velakin Sen alabildiğine geniş, alabildiğine sonsuz..
Ummân olan muhabbetin zâtından bir parça..
Zâtının mahremi sırlı olsa da..
Ullah’ın hakîkati zerre zerre içimde..
İçim Sen’inle Hayy..
Muhabbetin dahi sevdan ve aşkın canlı..
Dipdiri..
Ağğ o perdeler..
Perde perde gözler önüne dürülen karanlıklar..
Keşke ansızın aydınlanıverse ya karanlıklar..
Her yer pür ü pâk..
Nûr-u ilâhi..
İşte hakîkat..
Cân içre nazar ki ağğ öyle bir cândan..
Yakar, yakar, yakar..