Vesileyiz, deriz, hep de duyarız. Vesile olmak nedir, ya da vesile diye bir şey var mıdır?
Vesile olarak adlandırdığımız her şeyden bir vesile olunan var, bir de vesile olan vardır. Yani iki varlık var biri esas olan diğeri ikincil olan, ama birbirinden farklı ve ayrı… Vesileyim demek kişinin kendisine bir varlık atfetmesi demek değil midir aynı zamanda… Peki insanın varlık iddiası ikiliği oluşturmaz mı? Halbuki gaye bir’i, bir olup bütünleşmeyi idrak değil midir? Yani bir Allah var, bir ben var iddiası mı esas yoksa Allah var ve her şeyden yansıyan ve her oluşa muktedir olan Kadir Varlığı mı?
Şunu merak ederim, benim gördüğüm görünüşüm ile bir başka canın beni gördüğü görüntü aynı mıdır? Bir kaç kişiye, bu gördüğünüz kişiyi tabir edin desek, her bir tariften farklı görüntüler ortaya çıkar. Çünkü her bakışın gördüğü farklıdır.
Peki görmek nasıl meydana gelmektedir? Bilimsel açıklamada görme, mercek göze gelen ışık süzmelerinin yansıyarak beynin arka bölmesindeki görme merkezinde bir araya gelip bir görüntü oluşturması ile ışığın somutlaşarak belirgin ve şekilsel hale gelmesidir. Işık kişinin beyinsel ve göz arasındaki tarikinde süzgeçlerden geçtiği için görecelilik kazanır. Öyleyse görünen farklı şekillere bürünerek farklı gözlerde âyân olur. Buradaki tek ortak nokta var ki, o da ışık’tır!Öyleyse her şey, hepimiz bir ışıktan ibaretiz, diyebiliriz.
Işık süzmesinden ibaret olan insan kaynağını nereden alır tabiki Nur’dan yani esas ışıktan? Var olandan… Tek Varlık olan Allah’tan… Hani Hallac-ı Mansur diyor ya Ene’l Hakk!
Ben Hakk’ım… İşte her insanın ışıktan ibaret olduğundan yola çıkınca hepimiz Hakk’ız. Hepimizden yansıyan, yapan, eden, duyan, işiten, gören Hakk… Bütünlükteki tek’liğin müşahadesiyle Hakk olanın her bir nefesten farklı şekle bürünerek izharı ise zenginliği ve sonsuzluğun ifşası…
Öyleyse vesile diye bir şey var mıdır? Vesile olan var mıdır? O ki kendini doğrudan böylesine izhar ederken, vesileye ihtiyacı var mıdır?
Vesilelik asl’ında yoktur. Arife(Kul olana) görünen cümle eşyadan esma ki cümle esmada müsemma görünür ise Esmanın(O’nun Varlığının tecelli edişi) kendisi aracı olmaksızın her an kendi’ni kendi’ne muhattap almakta ve kendi’nden kendi’ne bir yol ile akmakta… Vesile ki araç, vasıta, sebep olma yerine tevessül kelimesinden türediği için bu anlamda yol, akış, tarik, bağ, yaklaşma, yakınlaşma, görünür hale gelme olarak izafe olur ise bu akış düşünce, kalp ve bilinç bütünlüğünde görünmeyenin görünür hale gelmesidir ki müsemma olunan esmalar ile görünen Varlık, görme ise vuslattır. Her an her dem aşığa maşuk görünür ki o an hem vuslat hem ki hasrettir.
Vuslatta hasreti, hasrette vuslatı tattıran tek olan Vedud Varlığına hamd olsun, edeb-i aşk ile Huu…🥀
🌳🕊🌳
