Gölgelere Sevdalanmayın!..

Fânî olanı bâkî olana tercih eder mi insan? Hakikatin devşirildiği aşk pazarları dururken dünyanın göz boyamalarına aldanmak neden?

لا أُحِبُّ الآفِلِينَ

“Ben kaybolup gidenleri sevmem.” (6/En’âm: 76)

Suretten ibaret olan bu yanılgı âlemi, sadece bir imtihan vesilesi…

İç varlığımızı perdeleyen ihtiraslar, dalıp gittiğimiz hırslar, benlik ve şehvet prangaları tökezlediğimizin göstergesi…

Virane gönüllerin gaflet dehlizlerinden kurtuluşu ise Aşk-ı İlahi… Eksiğin kemale eğilimi…

Mevcudatı “lâ” kılıcı ile yok edebilen “illallah” dedikten sonra kemal sıfatını kazanır.

Gözlerinden akan her damla Cemâlullâh’ı temaşa etmenin sadakasıdır.

Her şey ama her şey O’na muhtaçtır.

وَلَمْ يَكُن لَّهُ كُفُوًا أَحَدٌ

“Hiçbir şey O’nun dengi olmamıştır.” (112/İhlâs: 4)

İbrahim’i Nemrut’un ateşinden kurtarıp ateşi gül bahçesine çeviren de, yokluğun karanlığını gideren de Hakk’tır.

Aşkı bilmeyen âşık olmayan insan, değil O’nu kendini bile tanımamıştır.

Nefsini toprak gibi ayaklar altına sermezsen yeri geldiğinde Kaf Dağı ile boy ölçüşür.

Hâlbuki Hakk’ın cömertliği ile masivaya giydirilmiş olan vücudun bile ödünçtür.

Aşk ile ruhunu göklere yükselten, ahsen-i takvim olmanın manasını yakalar, eşref-i mahlûkat olarak yaratılmanın şerefini yaşar.

Dış gözünü kör eden, iç gözünü bütün varlığa açar.

Aşk mertebesine ulaşan kul iki cihanda da Hakk’ın sevgisi ve himayesine nail olur. Kavrulup bekâ ile dirilen aslına vâsıl olur.

من طلب جلب ومن جال نال

Kim neyi ararsa onu bulur, kim neyi talep ederse ona kavuşur.