Dışarıya bakıp da orada oyalanma.. Dön içine de hayranlığından aşk edesin..
sühendancan/Sühendan Erdin
Dışarıya bakan gözlerle kendimizi görmeye çalışır dururuz…
Halbuki ne buyururlar, dön içine de hayranlığından aşk edesin…
Olacak iş midir içinde koca kainatın hayranlığı dürülü iken zahire aldanıp kanmak…
Hem daha bu dizeleri dizmeye çalışırken el-alemin dediğine, haline, edasına aldanmak…
Ağğ nefs…
Her ân şahlanmaya hazır beklemektesin.
Bir o yana bir bu yana insanın yakasını çekiştirmektesin…
Hiç bırakmadan nasıl da işleri bu hale getirmektesin?
Sense ona aldanıp sadece kendin kaybetmektesin…
Bunu anlasan…
Ağğ bir anlasan her şeyi yerli yerine koyabileceksin…
Bilsen ki sen Sen’inle huzurun eşiğinde mesut oluşun tadıyla şâd u handan olacaksın.
Bırak kim ne derse desin,
ne ederse etsin
sen içten olasın,
içte olasın…
Daim Sen’inle olasın…
Huzurun meskeninde varasın mahale…
Kurbanlığın izharı mihraptan akasın cân gönle…
Muhabbet edesin, muhabbete hayran olasın…
Ve ân’da cândan sevesin…
Aynı cân gibi…
Ân’da cânınla cân’da olasın…
Unutmaki sen öz’sün…
Hayranlığın özünde saklı…
Sade olasın…
Hayran olasın…
Dahi hayranlığına muhabbette kıymetinle aşk edesin…
